Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn tuinplan

Aaaarh! De lente!
Waar blijft de lente??
Wanhopig speurden wij de voorbije dagen naar streepjes zonlicht; de zomergarderobe bleef vers in de kast hangen.
Ik sloeg nogal wat plantjes in om mijn zomerschotels te kruiden, en ook mijn frambozenhoekje groeit en bloeit... Ver-lan-gen... Echt...

Van mijn schoonvader, die de tomatenkweek tot kunst heeft verheven , kreeg ik 5 (vijf!) tomatenplantjes. Van Takketa nog een zesde.  Om goed voor te zorgen. Om te oogsten. Om een hele zomer safe te zitten . Zoveel druk op de schouders door het aanvaarden van deze kostbare gift...

Op naar het tuincentrum (dat met de afkorting die een letterwoord geworden is), op zoek naar potgrond. Iets van een 50 liter, net genoeg om potten te vullen en de overschot bij mijn zwarte petunia's te gieten, die hadden dat geloof ik ook verdiend.
(Voor de goede verstaander: ik werk graag in mijn hovetje. Dolgraag zelfs. Maar eens het grove werk gedaan , 'vergeet' ik de opvolging al eens, zodat wanneer ik een eventuele bezoeker trots het resultaat wil tonen het onkruid alweer welig tiert en ik op kousenvoetjes weer een tuindag moet inplannen.)

Het tuincentrum, dus. Potgrond voor tomaten. En petunia's. Ik wist wel waar ik die zou vinden.
"Potgrond voor de moestuin", het etiket moest de lading dekken. En net toen ik mij een hernia aan 't heffen was om de zak die bovenaan op de palet lag (2 meter hoog, je zal 't nooit anders zien) in mijn kar te laden, dook het tuincentrummannetje op. "We kunnen maar beter eens overleggen."
Yeah, right. Een overleg over mijn tomatenplanten. En hun potgrond.

Of ik een idee had welk soort tuinierder ik was. 
Watte? En huh? Bestaan daar ook al soorten in? Een vrouwelijke, een occasionele en vooral een hongerige.

Plande ik mijn tomatenplanten goed te verzorgen?
Wukpeistnemwel? Vanzeneigenst, dadde!

Hij schatte mijn tuinkwaliteiten zeker niet te laag in (Lap! Gelnagels! Ik wist het!), maar als wij ons tuinplan eens van dichterbij zouden bekijken, konden we optimale keuzes maken, in het voordeel van onze tomatenoogst.
Wij? Ons tuinplan??? On-ze tomatenoogst? (Als- ie maar niet dacht dat hij zou mogen komen proeven, de ploert!)

Hij verklaarde zich nader. Er bestaan blijkbaar soorten potgrond. Van 7,5 euro voor 50 liter, die het water 25 % langer vasthielden. Want tomaten hebben dorst. Dus als ik een tuinierder was die er 2 keer per week aan zou denken mijn tomaten water te geven, was ik nu al streke.
Mij goed. Alhoewel, 2 keer per week? Ken jezelf, Mamasoet!

Tuincentrummannetje had een beter plan. Een wondermiddeltje, zeg maar, de Porsche in de garage van de potgronden: aarde die het water - hou u vast, lieve lezer- maar liefst 50 % langer vasthoudt.
U leest het goed. Vijf-tig procent. Half zoveel water geven, in mensentaal. Eén keer per week. Voor 8,5 euro. Een batje, quoi.

Ik vloog het mannetje net niet om de nek (de stakker zou 't gewicht vast niet kunnen dragen) en hij laadde de zak (vast 2 keer zijn eigen gewicht) met een zwaai in mijn kar.

Ik kwam thuis en er vielen druppels uit de lucht.
De gedachte dat de volgende regenbui mijn tomatenplanten wel 50 % langer zou blijven voeden, deed me de bui vergeten.

Mijn tuinplan?
Oogsten en opeten!



Reacties

  1. Ik kan al raden wie het tuincentummannetje was :) :) Succes met de kweek...ennne: je weet me te vinden, hé als je plots zou overrompeld worden van je oogst (kan nu niet meer mislukken, hé met zo'n potgrond!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien komt je receptje voor gedroogde kerstomaatjes nog van pas ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!

Koningin Angina

Manman, koningin Angina heeft me zwaar liggen... Voor wie niet weet hoe mijn keeltje er de voorbije dagen uitzag, klik hier . Opgelet, 't is niet voor gevoelige kijkers. Wie koningin Angina liever vrolijk en blij bezig ziet, kan zich tegoed doen aan dit filmpje: Om maar te zeggen... aan alle ellende komt een einde, en ik ben zomaar eventjes anderhalve kilo kwijt. (Bijna zei ik: "Meer van dat!" Maar ik beet mijn tong er net op tijd af.)